Natuurlijk weet ik niet hoe het jou vergaan is deze week, en ik heb lang getwijfeld of ik deze blog zou schrijven, maar ik doe het toch maar. Ik heb gehuild van de week. Omdat ik het niet kan verdragen dat kinderen onvrij zijn en door volwassenen pijn worden gedaan, of zelfs van het leven worden beroofd. Nota bene door iemand die juist zijn leven over had moeten hebben voor ze.
Ik zag laatst een paar mooie woorden wat wij als ouders mogen betekenen; protect, provide, love and cherish. En het is de missie van mijn bedrijf Ukje om gezinnen te steunen in hun zoektocht naar geluk. Net dat beetje extra voor ze te betekenen met zoiets simpels als hoezen.
Maar wanneer ben je gelukkig (als gezin)? Ik ben nu 41 en ik ben met veel andere leeftijdsgenoten afgelopen jaren tegen dé vraag aangelopen; waarom ben ik zo ongelukkig? Je gezinsleven met jonge kinderen is pittig, maar ik merkte bij mezelf en veel leeftijdsgenoten dat onopgeloste zaken uit onze jeugd of gemaakte keuzes als twintiger zorgden voor verdriet en beklemming. Hoeveel mensen in therapie zijn gegaan om verdriet uit het verleden te begrijpen en een plaats te geven is niet op 1 hand te tellen.
Het is vandaag stom genoeg de ‘dag van het vermiste kind’. Maar ik vroeg mezelf af; ik mag mijn kinderen nog hebben, hoe kan ik er dan voor zorgen dat ze een fijne jeugd hebben? En echt kind kunnen zijn?
Naar mijn idee ligt het geluk van je kind 100% samen met je eigen geluk. Wat zit je nog dwars? Wat heb je nog op te lossen? Ik geloof dat als je er mee aan de slag gaat, dit de enige manier is dat je het niet doorgeeft. Heb jij een probleem met eten of drank? Grote kans dat je kind het ook krijgt. Ben je steeds boos en gefrustreerd? Geef je het door aan je kind. Ben je altijd achterdochtig? Je raadt het al… Uitzonderingen daar gelaten, maar dat zijn echt uitzonderingen. Het is niet per sé onze 'schuld' dat we dit gedrag hebben, het is wel onze verantwoordelijkheid er wat mee te doen. Want dan kun je daarna veeeeeeeeel relaxter door het leven.
En het mooie is; als wij met dit soort issues aan de slag gaan, het aankijken en aanpakken, dan kunnen onze kinderen weer echt kind zijn. En helemaal tot bloei komen.. en kunnen wij extra van ze genieten.
En dat betekent ook dat je ze vrijheid geeft om te groeien. Niet in jouw vakje duwt. Van ze houden en voor ze zorgen. Maar ze niet dwingen. Daar geloof ik echt heilig in. Want dan komt er uit wat er in zit. En zijn ze niet alleen bezig met het pleasen van hun ouders. En ik denk ook dat je dan het langst van je kinderen kunt genieten. En na deze rotweek besef ik me des te meer hoe onwijs eervol het is om voor kinderen te mogen zorgen. En waar we kunnen bij Ukje helpen we je daar graag een hoesje bij ;) Geniet vandaag extra van ze en hou ze los!
Heel veel liefs en een mooie week gewenst samen!
Sifra
PS. Een keigoed boek hier over is het boek De Fontein van Els van Steijn. PS2. Om de warme dagen die er echt weer aan komen te vieren hebben we leuke vakantiesale ;)